HB

Hoogbegaafdheid

Strikt genomen hebben kinderen die hoogbegaafd zijn, een IQ van 130 of hoger. Maar hoogbegaafdheid heeft ook te maken met de aanleg om tot uitzonderlijke prestaties te komen. Het gaat dus om een bijzondere manier van denken en van doen. Persoonlijkheid, creativiteit en doorzettingsvermogen spelen ook een belangrijke rol. Hoogbegaafdheid is voor een groot deel erfelijk, maar ook ouders die niet hoogbegaafd zijn, kunnen hoogbegaafde kinderen krijgen. Ongeveer 2,5 procent van de bevolking is hoogbegaafd. In Nederland komt dat neer op ongeveer 430.000 hoogbegaafde mensen. Hoogbegaafdheid kan worden vastgesteld met behulp van een IQ-test. Bij kinderen wordt hiervoor vaak de wisc-iii afgenomen. Vanaf een score van 130 spreekt men van hoogbegaafdheid. Maar er zijn ook andere theorieën die kijken naar het ontwikkelingspotentieel (psychomotorisch, zintuiglijk, intellectueel, beeldend en emotioneel).

Ontwikkelingsvoorsprong

Hoogbegaafde kinderen hebben vaak al op jonge leeftijd een ontwikkelingsvoorsprong op leeftijdsgenootjes. Met name in intellectueel opzicht. Bij jonge kinderen kan de intelligentie beter tot ontwikkeling komen als zij opgroeien in een omgeving waar zij emotioneel en cognitief worden gestimuleerd. De sociale omgeving voor hoogbegaafde kinderen, en ook volwassenen, speelt dan ook een belangrijke rol. Het gezin, de school en vriendjes kunnen een groot verschil maken.

Onderpresteren

Als een kind hoogbegaafd is, betekent dat echter niet automatisch dat het ook uitzonderlijk presteert. Er zijn veel kinderen die hoogbegaafd zijn en op school juist onderpresteren. Soms wordt de hoogbegaafdheid mede daarom niet herkend.